Straszny cień Ptaszyska – łoo, a kysz

•  Nasz! Pierwszy! Patriota! – Wielki! Przywódca! Kraju!

Wytyczając drogę – trakt przyszłości do raju

• Według słynnego powiedzenia Hłaski:

,,A chuj im wszystkim w dupę!”

Stwierdził, że świat jest płaski

Ziemi przywrócił właściwą skorupę

• Do jej pra-początkowej formy

I jej – Prawdziwego! – wymiaru

Zrąbane wyprasował normy

• Z antykwarycznego bezmiaru

Zaczerpnął przykłady niezbite

Tumany! – kurzu wzbijając obfite

Że krzywe może nie być krzywe

• Podstawy aksjomatów są fałszywe!!!

• Wskazując przy tym innych, nie tylko jako idiotów

Co raczej jako zdrajców, szatanów i intrygantów

• Bejsbolem w łeb opozycję wali

Która ani z kamienia, ani ze stali

• Kwilą, krzyczą…

Jęczą, kwiczą:

<<On, kurwa, na serio bije! Jak to kurwa boli!>> –

Gipsową głowę szpachlują, łatają

Na Maderę, na narty – na wczasy latają

Poszusować i rozprężyć się do woli

• Musi nabrać sił niemrawa opozycja

Wierzy, że nie ucierpi na tym ich koalicja

Dwieście dwudziestodwuletnia tradycja

• A jak tradycja – to odwieczna supozycja

Iż poczekać może niewola sejmowa

Po relaksie świeża głowa, lepsza mowa

• Gdy przyjdzie jej z wczasów pokornie powrócić

I pod jego dyrygenturą się pokłócić

Przysięgnie poprawę… – po-za/rzeka

W rozedrganym pląsie chwilę się poszczeka

• Na prawo, które kurna nie jest już tym prawem –

Uzurpacją Ptaszyska: miazmatem, bezprawiem!

• Ptaszysko – wielki cień bobaska – na nic nie zważa

Rwie bokserski worek – szponami, dziobem

Rozpija tą kukłę fałszywym miodem

Szczodrze wszystkich infekuje, zraża i zaraża

• Cookies chichocze z tych obitych dupków

Pociągany za sznurek – jazgocze, pajacuje

JOWami, jak babeczkami, obżera się i truje

Ryj Petrofrankami obciera, zaraz po swym zadku

• Szitynie też nie daruje – gdyż ma ciągłe sraki

Czyli biegunki… umysłowe – gówienka rozwolnienie

Przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieczka

• Sejm? – obchodzą kogoś dziejące się tam gwałty, draki?

Ciągła zaczepka i opozycji zniewolenie?

Piotr-o-wilczych-ocza-(ch..!) wyciągnięta zawleczka…

• Ta od tyłu penetracja i chwilowa spacja –

Cztery kroki do przodu, do tyłu krok…

Przed czarnym protestem…? – na diabła urok!

Po San Escobar, no, kolejna prowokacja

• Prokuratorskie: ile bulszitu wejdzie! (?)

Nogą, buciorem wciskanego

Z innego tematu, rewelacyjnie odmiennego

Na drugi plan zejdzie

Bo apel wypadkowy… na krematoryjnych rusztach

Nie ma to tamto, jak wszędzie to wszędzie

• PiSownia propagandzistów obwieszcza orędzie:

,,Kraj nie jest w ruinie!” – Psyt: jak widać po ucztach

Misie, wicie, każde dziecko kocha

• Naród – biedne owieczki zdjęte niesmakiem

Pojęczy, pobeczy i poszlocha

Z groźbą rzezi zamilknie – zasianym makiem

KODujący koczownicy, wybiorą tryb osiadły

• Plemniki, na znak wydany przez patriarchę narodu

Ruszą zwarcie, ze znakiem na czole, hurmem do przodu

Kobiety, oby wam dobrze balony wzrastały!

• Dziesiątki milionów obierze wasze brzuszki –

To kwoty Rydz-Dzika brane z rządowej puszki –

Od każdej nastolatki do każdej staruszki

• Edukacja zapewniona z żebraczej darowizny

Dla przyszłych pokoleń lichutkie nauki i płycizny –

Milczenie owiec, degrengolada, kołowacizny

• Gdzie walka bez walki – tam lichy nasz koniec

Taki ruch oporu? – to istny dzieciniec

Toż to same ciamajdy i pół cyrkowce

Napompowane, bez skrzydeł bombowce

• Na łamanie prawa, odpowiada się twardo

Prosto z mostu i hardo

• Nie do zbicia argumentami

Że wszystko po was posprzątamy

• Waszej eskalacji się nie przestraszymy

I przed sądami was rozliczymy

• Za czyny nielegalne

Z prawem niezgodne

Jaj wam nie poucinamy

Wyroki zgodne z duchem prawa i literą

Na honor… zapewniamy…

I nie straszymy żadną odwetową cholerą

• Tyle, że… jak przystało na liberałów

Pełno wśród nas takich, bez jąder – zakałów

Nie ruszy dupy, jeden z drugim, w swego obronie

Po domach cichcem siedzą, w fotelach, skromnie

Ho-ho, bo co to niby, ekstra film w telewizji…

Na kompa czatach jakieś: tere-fere, buzi-buzi z fuzji

• W lajkowaniu swą aktywność nad inne przedkładają

Gdzieś coś napiszą, w coś tam klikają

• A opozycja, zamiast rządzącym błędy wytykać

• Ślepa. Na własnym łajnie się ślizga, potyka

• Woli się sama kompromitować

• I dawać Ptaszysku rozgrywać

• Dla niego zatańczy

• Wzajem się zamęczy

• Między sobą błędy powywleka

• Z oporem będzie zwlekać

• W bezpłodnych sporach czas straci

• I w zjełczałych pierdach się ochwaci

• W obronie Trybunału coraz częściej będzie milczeć

• Tracąc na potęgę szacunek w społeczeństwie

• Zakłamanie rządzących traktując wybiórczo

• Nie widząc, że działa to na nich zabójczo

• Ptaszysko – ta wstrętna malaria…

• Otóż Ptaszysko – ta bezzębna kanalia

• Dobrze wie, że opozycja fertig zdupczona

• Wie, że zawsze ulegnie – zgwałcona

• Bo za swym ogonem jest zagoniona

• I w czambuł pogubiona

• Porozrywana

• Rozegrana

• I zgrana

• Niezorganizowana

• Błaha

• Licha

• Samo się ośmieszająca

• W koło młyna, bez gaci błądząca

• Bez planu

• Bez strategii – na długą

I po wykrotach gonitwę

• Bez taktyki – na teraz

Nie przygotowana

Na ciągłe zasadzki

Pułapki

Prowokacje

Rzucane słowa

Bez pokrycia

Wabie

I zmyłki…

• Leniwa

I niedowidząca…

Niedojrzała…

*

• Może to czas, by świat się zmienił i to nieodwołalnie

Umarł dotychczasowy, ciężko przetrawiony

Wrócił koślawy, dawno miniony

Właściwie trup

– o cmentarnym odorze –

w glorii, triumfalnie

*

• Niech to kula świśnie

I jak z domu się wychodzi

Mgliście

Te trupy już wiszą – jak wiśnie

Niby nic, a na pokuszenie wodzi

Siarczyście

• Dwa, trzy… narody w jednym

Czyż wiesz, co to znaczy?

Czy nie jest to strasznym?

Za to… dużo się płaci

• Krew przelaną nie łatwo policzyć

Kijek obcienkowany nie da się pogrubić

Co się stało, już się nie odstanie

Później jest tylko biadanie

• A ten co przegra i przeżyje

Będzie miał zamiast szpiku kostnego

Jad gorszy niż żmije

Truciznę skorpionów, zamiast mózgu swego

• A ten co wygra, ten, który zwycięsko przeżyje…?

Niewiele lepszego stanu zażyje…

• Do kurrrwy nędzy i do stu par diabłów!

Jak ktoś nastaje na twoje życie, nie bronisz się…?!

Nie chronisz głowy, nie zważasz na tułów?! –

Walczysz! Po prostu: bijesz się!

• ,,Do stu tysięcy syfilitycznych kaczorów” –

Jak pisał w swym liście Witkacy

Nie jesteś narodzie w cudzej rozpaczy

I z bandy amatorów, blogerów, bimberów

Ku strapieniu plastelinowych atletów

Przemieniasz się w sztuki adeptów

W żołnierzy – a’la bohaterów

Przeciwko bandzie blagierów

• A jeśli tak nie jest…?

Oni nie blagują

Ty ze strachu

Szczasz przez spodnie

W krzaku, gdzie agrest

To już cię mają

Oj, brachu

I w płytkim dołku spoczniesz

• Pesymistyczne wizje czas przerwać

Znając nasz naród, poradzi sobie

Nikt tak jak on nie umie lawirować

Dać sobie radę w każdej dobie

• Ustawić się

Przetrwać

Dogadać się

Wytrwać

Przezimować

Letniskować

Obrócić się w akuratną stronę

Po kryjomu zakładać królewską koronę

W porę zapomnieć

Na czas przypomnieć

Pewien paluch wystawiać buńczucznie

W narodowym zrywie ruchać wroga hucznie

Sprzedać

Kupić

Okraść

I być okradzionym

Oszukać

I być oszukanym

Wywieść w pole

I być wywiedzionym

Wieść spokojną dolę

Jakąś drobną rolę…

Albo awanturniczym trafem niesiony

Przemierzać dzikie świata strony

Zwiedzać obce kraje

By gdzieś tam osiąść na stałe

Gdzie ojczyzny ziemi nie ma

I wtedy w głupiej pale

Wywoływać wspomnienia…

• Damy sobie radę

A to co powyższe

Jest zwidem, majakiem

Wizjonerstwem bladem

Chorego umysłu bożyszczem

Paranoicznym zjawiskiem

• I… ,,do stu tysięcy syfilitycznych kaczorów”!

Niech się Małość wypełni absmakiem

Niczym zgnilizną zdechły flaczek

Niechaj ten gangreny zarazek

Towarzyszy mu nocką i dzionkiem

I… dręczy sumienie: do dna – po grób – do oporu

• Przed zaśnięciem

Albo niezaśnięciem

W śnie

I na jawie

• Czy to nie za okrutnie…?

Takie życzenie?

Nie sądzę

Oceniając Tego ,,duszę”

W niej jest tylko – Wielkości pragnienie

Sumienie? W nim? – Zupełne złudzenie

Niech zatem odzyska żywą prawdę i sumienie

Poprzez po brzegi wypełniające go cierpienie

• A może to nieprawda, tylko złośliwe języki

Ubierają go w padalcze, szatańskie wybryki

Przypisując mu, co najgorsze im wypadnie

Z szatańskiego zwyczaju – takie ich kalumnie

• Bo tak naprawdę to wina…

• Przecież wiecie

• No kto wam do czapek nasiuśkał?

• Kondominium…?

• Sraki w baki? – Serwilinium?

• To wszystko wina…

• Tego w jednej osobie – i Niemca i Ruska!

• Przecież wiecie

• Tego Tuu… tego bubka

* * *

• A straszne Ptaszysko?

• To płochy, drobny wróbelek

• Rzucający straszny cień – ee, duperelek!

• Sio, a kysz, a sio, kysz, kysz

* * *

• Łojej, a co to…?

• Narodu nas całe chmary

I myśli – prawie każden jeden

Że im orle skrzydła powyrastały

A to marny puch, lub spleśniałe pierze

• Karły – drugorzędne

Ogniste, obłędne…

 

Jerzy Juls Podkowik